کد مطلب:173398 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:143

حر بن یزید ریاحی
«حر» دلیرمردی كه شجاعت و جسارتش زبانزد دشمن بود و قبل از پیوستن به اردوگاه حسینی فرمانده چهار هزار نفر بود. با خضوع تمام خود را به پیشگاه امام حسین علیه السلام رساند و در زمره یاران او قرار گرفت. وقتی كه به میدان نبرد رفت، در برابر اردوی پسر سعد ایستاد و گفت: ای اهل كوفه! مادرتان به سوگتان نشیند، این بنده شایسته خدای را دعوت كردید، به نزد شما آمده است، با این كه با او پیمان بسته اید تا وی را یاری نمائید و در ركابش باشید، اكنون بر خلاف پیمان خویش از راه نیرنگ آمده اید و تنهایش گذاردید و بر قتل او نیز برخواستید. نه می گذارید او به شهرها و دیارهای دیگر رود، و آب را كه هر جنبنده و ذی روحی از آن می آشامد، از او و اهل بیتش دریغ می دارید! بنگرید كه خاندان و اطفال آن سرور، از تشنگی به هلاكت افتاده اند! چه زشت و ناپسند رفتار نموده اید، درباره فرزندان و جگرگوشگان پیامبر خدای، پروردگار در روز رستاخیز سیرابتان نكند.

افراد پسر سعد خیلی ناراحت شدند و «حر» را هدف تیر قرار دادند. «حر» در رزم تن به تن بیش از 40 نفر را به هلاكت رساند. [1] پسر سعد وقتی این چنین پیكاری از او دید، دستور داد او را تیر باران كردند. امام علیه السلام به بالین او حاضر شد و خاك و خون از چهره ی او پاك نمود و فرمود: «انت الحر كاسمك حرا فی الدنیا والآخرة» توئی آزادمرد و هم چنان كه مادرت تو را حر نام نهاده. در دنیا و آخرت آزاد می باشی.


[1] تاريخ طبري، ج 5، ص 441.